Nog even en dan staat het Fluitekruid in de bermen voor, naast en rondom LandsEinde weer uitbundig te bloeien. Ik word er ieder jaar weer vrolijk van die wuivende op kant lijkende bloemen. Staan ook prachtig in zomaar een emmer.
Ze zijn ook best een tikje brutaal want ze schromen niet om in mijn voortuin lege plekjes in te vullen. Ik vond ze te mooi om ze de weg naar de berm terug te wijzen, en nu zijn ze heer en meester geworden, mooi maar niet de bedoeling.
Zondag was het de eerste lentegevoeldag, prima dagje om al zichtbare kleine fluitekruidjes weg te halen uit de voortuin. Zo, dat was een behoorlijke zware klus op de behoorlijk zware kleigrond.
Het fluitekruid zit met een sappige peenwortel in de grond, dus heb ik voorzichtig voor de nog niet zichtbare vaste plantjes ze stuk voor stuk eruitgespit.
Het is me niet gelukt om het in 1 dag fluitekruid vrij te krijgen maar ben al heel tevreden over het eerste stuk.
De andere stukken van de voortuin had ik de laatste paar jaar goed onder controle, daar moet het normale “heerlijke” voorjaarswerk gebeuren, Hydrangea Annabelles en rozen snoeien, verdorde plantenresten verwijderen, her en der planten scheuren en verplanten, compost geven, kortom de voorjaaropknapbeurt dus.
Met het gezelschap van fluitende, buitelende en fladderende vogels geniet ik ieder jaar weer van de eerste klussen. Met veel plezier haal ik dan de schop uit zijn winterplek en in gedachten zie ik de planten alweer bloeien, beetje vergeten wie waar weer stond. Maar dat is dan precies het heerlijke van het vroege voorjaarswerk, voorzichtig het winterdekje weghalen om zo de ontwakende vaste planten de ruimte geven omeen heel seizoen uitbundig te gaan bloeien 🙂
De bezoekerstuin van LandsEinde 